Napisz referat o Hartowanie organizmu i pielęgnacja własnego

Kerep

Witam. Tak jak w temacie, potrzebny mi referat na w-f temat: Hartowanie organizmu i pielęgnacja własnego.

Klaudia

Hartowanie w potocznym znaczeniu, to przyzwyczajanie organizmu do chłodu i zimna. Hartowanie jest procesem złożonym. Poglądy na istotę hartowania są różne. Jedni uczeni uważają, że hartowanie organizmu jest procesem, w którym za pomocą różnorodnych zabiegów i ćwiczeń fizycznych zmierza się do obniżenie czucia temperatury tj. do zmniejszenia pobudliwości mechanizmów termoregulacyjnych ustroju, które u ludzi zahartowanych nie reagują przesadnym skurczem na byle spadek temperatury otoczenia. Obniża się w tym przypadku wrażliwość analizatora czucia w odcinku obwodowym (skóra) jak i centralnym (analizator czucia temperatury w korze mózgowej). Zahartowanie jest procesem zmniejszenia wrażliwości termicznej, zachodzącej początkowo w receptorach skóry a z czasem w ośrodkach czucia temperatury kory mózgowej.WSKAZUWKI PRAKTYCZNE:

1. Temperatura wody do kąpieli nie powinna być niższa niż 20oC.
2. Nie wskakiwać do wody, zwłaszcza zimnej, gdy ciało jest rozgrzane, skóra spocona, gdy nie zna się dna.
3. W wodzie nie stać bezczynnie, lecz poruszać się, a najlepiej pływać.
4. Nie pływać i nie kąpać się zbyt długo w zimnej wodzie (nie czekać na pojawienie się dreszczy).
5. Nie odpływać za daleko od brzegu, jeśli pływa się słabo.
6. Nie należy pływać ani kąpać się bezpośrednio po dużych wysiłkach fizycznych lub obfitych posiłkach, trzeba najpierw trochę odpocząć.

PODSTAWOWE ZASADY HARTOWANIA

Liczne doświadczenia
prowadzone w zakresie optymalizacji zabiegów hartowania pozwoliły ustalić główne zasady prowadzenia tego procesu, których nieprzestrzeganie może prowadzić do nieuzyskania spodziewanych efektów lub nawet niezamierzonej utraty zdrowia
.

Ogółem można określić 11 podstawowych zasad:

1. Zabiegi należy dostosować do stanu zahartowania organizmu.
2. Ustrój poddawać należy działaniu bodźców hartujących o różnym natężeniu i możliwie dużej kontrastowości. Powolne ochładzanie lub stopniowe nagrzewania nie prowadzi do spodziewanych efektów hartujących.
3. Bodźce hartujące należy stopniować (zarówno czas ich trwania jak i intensywność), rozpoczynać od słabych i krótkotrwałych, a następnie zwiększać siłę oraz czas oddziaływania. Nie należy jednak przedłużać zbytnio czasu działania bodźców intensywnych.
4. Hartowanie należy przeprowadzać całym kompleksem czynników fizycznych a nie tylko bodźcami zimna.
5. Hartowania bodźcami zimna nie należy rozpoczynać w chwili, gdy przed przystąpieniem do zabiegu już odczuwamy zimno, na które organizm reaguje zblednięciem powłok skórnych, drżeniem mięśni i gęsią skórką. Przed oziębieniem ciała należy rozgrzać się ćwiczeniami fizycznymi (napełnić wnętrze ciepłem), unikając jednak zapocenia.
6. Hartowanie należy prowadzić stale i systematycznie, bez długotrwałych przerw. Organizm nie hartowany już po kilku dniach wykazuje zmniejszoną odporność na bodźce cieplne.
7. Dążyć należy do osiągnięcia szerokiej skali odporności na różnorodne bodźce cieplne, zmieniając ich intensywność i czas trwania. Hartowanie tylko silnymi bodźcami doprowadzić może do stanu, w którym termoreceptory nie będą reagowały na nieznaczne wahania temperatury otoczenia, co prowadzić może do paradoksalnego stanu „niezauważonego” wychłodzenia organizmu ludzi zahartowanych.
8. Tam, gdzie to jest możliwe, należy łączyć hartowanie z pracą fizyczną np. zajęciami rekreacyjnymi, turystycznymi czy sportowymi
.
9. Przed rozpoczęciem zabiegów hartujących należy skonsultować z lekarzem
dobór, siłę i czas trwania bodźców hartujących, oraz okresowo kontrolować stan zdrowia.
10. W hartowaniu należy uwzględnić indywidualne osobnicze właściwości ustroju.
11. Proces hartowania należy dostosować do warunków
klimatycznych miejsca zamieszkania i pracy.